เตรียมตัวให้พร้อม มีทหารกองหนึ่งขวางอยู่ระหว่างเรากับที่
ปลอดภัย จะฝ่าฝนนี้ไปได้ก็ต้องยอมนองเลือดกันไปข้าง
— DNT |
ไม่มีเวลามาเข้าเรื่องอะไรกันแล้ว ว่าง่ายๆ ว่าพวกเขา
ล่าตัวเราอยู่ เราต้องไปกันแล้ว!
— DNT |
ไอ้ภาคีสนธยาดันมาตั้งค่ายข้างหน้าที่ซ่อนเรา ข้าหนีมาเพื่อ
มาหลอกล่อพวกเขา ข้าถึงถูกจับแขวนแบบนี้ไง ข้ามีทางออก
เพียงเท่านี้ พวกเขายังอยู่ที่นี่ อาจจะรู้ขึ้นมาในไม่ช้า! เราต้องไป
กันแล้ว!
— DNT |
วันนี้ฝนฟ้าอากาศแย่ไม่เบาเลยนะเจ้าคนแปลกหน้า ช่วยอะไรข้าหน่อยได้ไหม... ช่วยข้าลงมาหน่อย...
— CedrusShoutForHelp |
ขอบใจเจ้ามาก...
— CedrusThanks |
ถ้าข้าเลือกได้ ข้าก็ไม่อยากฆ่าอดีตพรรคพวกข้าดอก
แต่พวกเขาทำให้เราไม่มีทางเลือก...
— CedrusWild_Brothers |
โอดิก ไอ้อ้วนสารเลว! แกมาจับข้าแขวนขออีกไหมล่ะ!
— CedrusWild_Ohdig_1 |
เกิดอะไรขึ้นล่ะโอดิก? ทำไมแกไปอยู่ข้างมันเล่า?
— CedrusWild_Ohdig_2 |
เราต้องหยุดอดีตพรรคพวกข้าให้จงได้! ข้าจะทำในสิ่งที่ต้องทำ แล้วต่อสู้เคียงข้างเจ้า!
— CedrusWild_Battle_1 |
หยุดสักทีเถอะ! หยุดเสีย! ก่อนที่มันจะสายเกินแก้!
— CedrusWild_Battle_2 |
พวกเขาเลือกเจ้าสินะ ลูเมเรียส เจ้าเป็นผู้กอบกู้นี่เอง
— CedrusWild_Lumerius_1 |
น่าเสียดายที่เจ้าช่วยเด็กอีก 8 คนเอาไว้ไม่ได้
— CedrusWild_Lumerius_2 |
หยุดสักทีเถอะลูเมเรียส!
— CedrusWild_Lumerius_3 |
เวร์แคลส์ทจงเจริญ!
— CedrusWild_Shout_1 |
ไง เอล ข้ากลับมาละ!
— CedrusReturnToTown_1 |
เฮ้ ไม่เป็นไรน่า ข้าไม่ตายหรอก เจ้าคนแปลกหน้าผู้นี้ช่วยข้าไว้น่ะ
— CedrusReturnToTown_2 |
บางทีการดูแลคนมันก็เป็นงานที่ไม่มีใครเห็นหัวน่ะ ก็นะ
ยินดีต้อนรับสู่ที่หลบภัยเล็กๆ ของเรา ข้าไม่กล้าเรียกว่าที่นี่
เป็นบ้านหรอก เราเคลื่อนที่อยู่ตลอด แต่มันก็พอเป็นที่
หลบฝนได้อยู่ เอาละ เจ้ามาทำอะไรที่นี่กันล่ะ? ไม่มีคนสติดีที่ไหน
มาที่โอริอาทกันหรอก ไม่มีแน่ๆ
— DNT |
ยินดีต้อนรับสู่ที่หลบภัยเล็กๆ ของเรา ข้าไม่กล้าเรียกว่าที่นี่
เป็นบ้านหรอก เราเคลื่อนที่อยู่ตลอด แต่มันก็พอเป็นที่
หลบฝนได้อยู่ เอาละ เจ้ามาทำอะไรที่นี่กันล่ะ? ไม่มีคนสติดีที่ไหน
มาที่โอริอาทกันหรอก ไม่มีแน่ๆ
— CedrusIntroductionTownShorter |
ยินดีต้อนรับสู่ที่หลบภัยเล็กๆ ของเรา ข้าไม่กล้าเรียกว่าที่นี่
เป็นบ้านหรอก เราเคลื่อนที่อยู่ตลอด แต่มันก็พอเป็นที่หลบฝน
ได้อยู่
— CedrusIntroductionTownShortest |
เจ้าอยากบุกเข้าไปในภาคีสนธยารึ? ไม่ได้โง่นี่นา แค่บ้าเฉยๆ
ประตูหลักทางพื้นดินจะอยู่ทางลานผู้อุปถัมภ์ แม้มันจะไร้
ประโยชน์เช่นไรก็ตาม เราใช้ช่องทางนี้ตอนที่เราหนีออกมาจาก
เขตแดน แต่ตอนนี้มันน่าจะถูกคุ้มกันอย่างหนักแล้วละ หากเจ้า
อยากไปที่นั่นจริงๆ เจ้าจะต้องเดินทางผ่านแดนสลัมไปก่อน
แล้วจากนั้นเจ้าจะไปได้ทางอุโมงค์เก็บน้ำ มันน่าจะเละเทะไม่เบา
แต่เจ้าจะไปถึงที่หมายได้แน่
— DNT |
ภาคีสนธยาส่งหน่วยลาดตระเวนมาเป็นพักๆ แต่พวกเขาก็เป็น
แค่คนน่ะ ในเมื่อพวกเทมพลาร์หายไป ความลับชั่วช้าของ
พวกมันก็ออกมาเพ่นพ่านไปทั่ว นครนี้ก็เดือดดาลไปด้วย
ภัยสยองเหนือจินตนาการแตกต่างกันไปทุกฤดู เราได้เจอทั้ง
อันเดด อสุรกายน้ำแข็ง รูปปั้นติดน้ำหนองสีดำ และฝันร้าย
ทั้งหลายแหล่ที่ข้าอยู่ไกลเกินกว่าจะแยกแยะได้ ดังนั้นเราจะ
มาอยู่กันที่นี่ในวันนี้
— DNT |
จะบอกว่าเกาะนี้เป็นเกาะต้องสาปมันก็ง่ายไม่เบา แต่อันตราย
ที่อยู่ในที่แห่งนี้เป็นผลมาจากมนุษย์ทั้งนั้น พวกเทมพลาร์สะสม
ระดมความทะยานอยากมาหลายต่อหลายศตวรรษ รวบรวม
สิ่งมีชีวิตประหลาด เวทมนตร์ต้องห้ามเอาไว้ในหอจดหมายเหตุ
มามากมาย สมัยก่อนข้าได้ยินข่าวลือมาตลอดว่ามีการทดลอง
มืดมนและโบราณวัตถุจากวัฒนธรรมที่ถูกลืมเลือนมานาน
ในเมื่อไม่มีใครมาควบคุมความลับนี้เอาไว้ โอริอาทจึงกลายเป็น
ซากนครที่รวบรวมภัยสยองทั้งหลายเอาไว้ในที่แห่งเดียว
— DNT |
เราทุกคนเคยเป็นผู้ยึดมั่นถือมั่นในภาคีมาก่อนทั้งนั้น หากไม่นับ
เอลวินเนียนน่ะ ทุกๆ คนที่อยู่ที่นี่ก็หนีมากับข้าทั้งนั้น ที่พวกเขา
ทำอยู่ตอนนี้... เราไม่อาจร่วมได้เป็นอันขาด
— DNT |
ข้าหนาวเหน็บเจ็บตัวใช่ย่อย ถ้าเจ้ารอดได้นานพอ
ข้าจะเล่าให้ฟัง แต่ไว้ทีหลังนะ
— DNT |
ไว้คราวหลังก็แล้วกัน
— CedrusDontWantToTalk_2 |
เธอเป็นเด็กกำพร้าของโอริอาทจริงๆ เธออยู่ตัวคนเดียวมา
เกือบตลอดชีวิต ข้านึกภพาไม่ออกเลย หากข้ารู้ตแ่แรกว่าเธอ
อยู่ข้างนอกนี่ในยามที่ข้าอยู่ในที่ปลอดภัยข้างหลังกำแพงสูง
ข้า... ไม่รู้สิ ข้าไม่รู้ว่าข้าจะทำยังไงลงไป ตอนนั้นข้าก็มีศรัทธาอยู่
ไม่เบา แต่ตอนนี้ข้าไม่อาจทนคิดได้ว่าเธอต้องมาอยู่ข้างนอกนี้
เพียงคนเดียวแบบนี้ การเจอเธอนั้นเปลี่ยนชีวิตข้าจริงๆ! มัน
ทำให้ข้าตั้งคำถามกับศรัทธาข้าเป็นครั้งแรก! หากข้าไม่อาจดูแล
คนคนเดียวได้ ข้าจะมีส่วนร่วมในการเปลี่ยนโลกทั้งใบได้ยังไง
เล่า? เป็นคำถามที่สูงส่งเกินไปสำหรับคนธรมดาสามัญคนหนึ่ง
— DNT |
ข้าเจอเธอครั้งแรกในห้องขังของภาคี พวกเขาจับได้ว่าเธอขโมย
อาหาร แล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเธอ พวกเขาพยายามเกลี้ยกล่อม
ให้เธอมาร่วมกับเรา แต่เธอปฏิเสธ พวกเขาไม่อาจโยนเธอ
ออกไปตามลำพังได้ มันไม่ต่างอะไรกับสั่งประหารเลยสักนิด!
ประเด็นนี้จึงเป็นที่สนใจกับข้า ข้าเลยไปสอบสวนเธอด้วยตัวเอง
เราพูดคุยกัน ให้ความไว้วางใจกับผู้อื่นที่อยู่ภายนอกภาคีเป็น
ครั้งแรกในสองทศวรรษ มันทำให้ข้าคลางแคลงใจขึ้นมา
— DNT |
สมัยก่อน ตอนที่โอริอาทเป็นนครที่รุ่งเรือง ตอนที่ข้าเป็นชายที่
หนุ่มแน่นกว่านี้ พวกนายทาสแห่งลานประลองนำตัวชาย
ร้ายกาจผู้หนึ่งมาจากหุบเขาใกล้กับทาร์ทัส ข้าไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่า
เรียกว่า "ชาย" ได้ไหม เขามีตาเดียวอยู่ตรงกลางกะโหลก
ที่มีงามหึมา เขาเอาชนะคู่แข่งได้ราบคาบ เป็นนักสู้ที่เหี้ยมโหด
ที่สุดที่ข้าพบเห็นมาเลยละ! ไม่มีใครมีพละกำลังหรือ
ความทะยานอยากทัดเทียมกับเขาเลยสักคน! เขายังอยู่ที่นั่นนะ
ทุกคนอยู่ที่นั้นกันหมด ตาย แต่ยังคงเดินดิน ข้าแนะนำให้เจ้า
หลีกเลี่ยงลานประลองนั่นให้ได้ ไม่มีมนุษย์ผู้ใดที่มีพละกำลัง
เทียบกับเขาได้เป็นแน่
— DNT |
เจ้าปราบไซคลอปส์แห่งทาร์ทัสได้รึ?! น่าทึ่งยิ่งนัก! ข้าไม่รู้จะพูด
อะไรยังไงเสียด้วยซ้ำ ข้าพลาดเองที่โอ้อวดว่าไม่มีมนุษย์ใด
สามารถปราบเขาได้
— DNT |
เจ้าปราบไซคลอปส์แห่งทาร์ทัสได้รึ?! น่าทึ่งยิ่งนัก! ข้าไม่รู้จะพูด
อะไรยังไงเสียด้วยซ้ำ
— CedrusGladiatorArenaQuestCompleteShort |
เจ้าก่อให้เกิดความวุ่นวายไม่เบาเลยนะ เจ้าจะไม่ได้เข้าประตูนั้น
แต่ข้าก็แอบสงสัยอยู่ เอลวินเนียนรู้จักทางเข้าอื่น...
— DNT |
ข้าเป็นศิษย์ เป็นชายหนุ่มที่เพิ่งจบมาจากวิทยาลัยใหม่ๆ ตอนที่
เทมพลาร์ระดับสูงเวนาริอุสหายตัวไป มีการกล่าวหามากมาย
ทะเลาะเบาะแว้งกันภายใไม่เว้นวัน คนดีๆ ทั้งชายทั้งหญิงถูกจับ
เผาทั้งเป็นข้อหาเรื่องการนอกรีต! มีเพียงอำนาจเท่านั้นที่
ปกป้องคนคนหนึ่งได้ ข้าไม่มีอำนาจอะไรเลย ตอนนั้นข้าเองก็
เป็นคนที่จะถูกประหารเป็นคนต่อไป ตอนที่โดมินัสครองตำแหน่ง
เทมพลาร์ระดับสูงแล้วหยุดความวุ่นวายได้สำเร็จ อย่างน้อยก็
คลายกังวลได้พักหนึ่ง เขาหาได้สนใจการสวดภาวนาหรือ
ศาสนาไม่ เบื้องหน้าเขาเคารพพระเจ้า แต่แอบแสวงหาอำนาจ
ด้วยการทำงานของพลังมลทินและเวทมณี ข้าหมดศรัทธาใน
ศาสนาไปจากการรับใช้เขา นั่นเป็นตอนที่ภาคีสนธยามาหาข้า
พวกเขาบอกว่ามีวิธีในการปกป้องมนุษยชาติให้พ้นจากเผด็จการ
วิธีที่จะคุ้มครองพวกเขาให้รอดพ้นจากคนอย่างโดมินัส ข้าจึง
เข้าร่วมกับพวกเขา
— DNT |
พวกเทมพลาร์หรือลัทธิอินโนเซนนี่มีอายุมาหลายพันปีแล้ว
ภาคีนี้อยู่ร่วมกับพวกมันมาตั้งแต่แรกเริ่ม เป็นฝ่ายต่อต้าน
อุดมการณ์ของพวกมันอย่างลับๆ เหล่าผู้ก่อตั้งภาคีนี้เป็นคน
กลุ่มใหม่ที่เดินทางเข้ามายังเวร์แคลส์ท พวกเขามีความคลาง
แคลงใจต่างจากพรรคพวกของพวกเขานัก พวกเขาเอง
ได้เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมมาจากทรราชแต่โบราณ แล้วก็ได้
พบกับเหตุการณ์ที่คล้ายคลึงกันจนน่ากังวลอยู่ที่นี่ คำสอน
ของเทมพลาร์ระดับสูงคนแรกเปลี่ยนแปลงไปบ่อยครั้งในยุค
แรกเริ่ม เปลี่ยนไปในแนวทางที่ดูจะสอดคล้องกับอำนาจเก่า
ของพวกเขา แทนที่จะเป็นศรัทธาอย่างแท้จริง มีบางคนที่สงสัย
ว่าแม็กซาเรียสเป็นผู้ที่สวมหน้ากากสีทองในช่วงที่มีเทพเจ้า
สำแดงกายอย่างมหัศจรรย์ขึ้นมา เมื่ออินโนเซนปรากฏตัวขึ้นมา
อย่างไม่อาจปฏิเสธได้ ว่ากันว่าแม็กซาเรียสตายไปในวันเดียวกัน
และถูกฝังศพเอาไว้ เหล่าผู้ก่อตั้งของเราแอบเข้าไปในสุสานใน
คืนสงัดซึ่งจะกลายเป็นสถานเก็บกระดูกในภายหลัง พวกเขา
เปิดหลุมศพของเขาขึ้นมา และไม่พบสิ่งใดภายในนั้น
ภาคีสนธยาจึงถือกำเนิดในช่วงเวลานั้นเอง แม็กซาเรียสหาได้
ตายไม่ เขากลายเป็นเทพเจ้าไปแล้ว! กลายเป็นเทพเจ้าด้วยพลัง
ศรัทธาของเหล่าผู้ที่บูชาเขาจากความลวงหลอกทั้งสิ้น ทวยเทพ
ทั้งหลายเป็นเพียงมนุษย์เท่านั้น แม้จะเป็นมนุษย์ที่ทะยานอยาก
มนุษย์ที่นิยมการกดขี่ แต่ก็ยังเป็นมนุษย์ไม่ต่างกัน และไม่ควร
ได้รับพลังอิทธิพลเช่นนี้ ข้ายังตกลงปลงใจไปกับอุดมการณ์
ของพวกเขา แต่มิได้เห็นด้วยกับวิธีการของภาคีแต่อย่างใด
— DNT |
เราเป็นองค์กรลับเร้นอยู่ภายในพวกเทมพลาร์ จนถึงวันที่
ทวยเทพตื่นขึ้นมา เมื่ออินโนเซนและคิทาวาออกทำลายล้างใน
โอริอาท ภาคีของเราจึงเปี่ยมไปด้วยศรัทธา ผู้คนมากหน้า
หลายตาเข้ามาร่วม เรายังคงอยู่เมื่อเกาะนี้ถูกทอดทิ้ง และเราก็
ทุ่มเททำงานต่อไปด้วยศรัทธาแรงกล้า เพราะเราไม่จำเป็นต้อง
คอยเก็บงำความลับอีกต่อไป
— DNT |
ศาสนาของเราก่อตั้งขึ้นมาด้วยความระแวงระวังทวยเทพ
แต่เมื่อพวกมันหายไปอย่างลึกลับในเวลาหลายพันปีก่อน
สมาชิกภาคีของเราแต่โบราณจึงทุ่มเทหาเหตุผลที่เป็นเช่นนั้น
ท้ายที่สุดพวกเขาก็ได้พบว่าบีสต์มีอยู่จริง เป็นสิ่งมีชีวิตที่เป็น
ฝันร้ายที่มีพลังในการผันเปลี่ยนและกลืนกินศรัทธาของสาวก
และผู้คลั่งศาสนา พวกเราหาได้สร้างสิ่งมีชีวิตนี้ขึ้นมาไม่ แต่ว่า
ถ้าเรามีศักยภาพพอที่จะทำเช่นนั้น เราย่อมสร้างมันขึ้นมาเป็น
แน่ ไม่เลย ความจริงน่าสะพรึงยิ่งกว่าที่คิด เทพผู้ถูกกล่าวร้าย
ในศาสนาลวงหลอกของเรา ลัทธิอินโนเซน เป็นผู้ที่หักหลัง
พี่ชายของเขาและทวยเทพทั้งหลายด้วยการเพาะพันธุ์สิ่งที่ยุติ
พลังเทวาได้ ภาคีของเราเกือบจะสลายตัวไปในช่วงสหัสวรรษ
หลังจากนั้น ลดน้อยถอยลงจนเหลือเพียงผู้คุมศาสนาเอาไว้
ไม่กี่คน คนเหล่านั้นยึดมั่นคำสอนเอาไว้ในจิตด้วยความกลัวเกรง
ว่าสักวันทวยเทพเหล่านี้อาจกลับมา จนกระทั่งเกิดเรื่องมาลาไค
ขึ้นมา
— DNT |
ภาคีของข้าคอยจับจ้องแต่ไกลในยามที่มาลาไคเข้าไปในบีสต์
ทำการควบคุมมัน แล้วเริ่มบิดเบือนเวร์แคลส์ทได้ดังใจอยาก
พวกเรามุ่งมั่นในการสร้างแดนอุดมคติด้วยพลังเช่นนั้นตลอด
เวลาหลายศตวรรษที่ผ่านมา เราตั้งคำถามเอาไว้เช่นนี้ จะเป็น
เช่นไรหากผู้ที่มีจิตบริสุทธิ์ ไร้ตำหนิ ทำการสร้างโลกขึ้นมาใหม่
ให้ดีดังเดิม? พวกผู้เฒ่าเริ่มกำหนดการแต่งงานและสร้างบุตร
หลานอย่างมีแบบแผน โดยมีจุดมุ่งหมายให้เกิดเป็นผู้นำที่
สมบูรณ์แบบ ซึ่งก็คือผู้กอบกู้! แล้วทุกอย่างก็พังพินาศลงเมื่อ
บีสต์ถูกสังหารเมื่อ 20 ปีก่อน แล้วทวยเทพก็กลับคืนมา
— DNT |
สิ่งที่เรากลัวเกรงที่สุดกลับกลายเป็นจริง เมื่อบีสต์ถูกฆ่าด้วย
น้ำมือของเอ็กไซล์ชั่วช้าผู้หนึ่ง โอริอาทก็เกิดความวุ่นวายในทันที
เริ่มจากอินโนเซน แล้วตามด้วยคิทาวา แผ่นดินใหญถูก
ทำลายล้างด้วยเทพองค์แล้วองค์เล่า แต่ละองค์กลับมาจากการ
หลับใหลหลายพันปีด้วยความกระหายเลือดและบ้าคลั่งยิ่งนัก!
แผนการของเรา ศาสนาของเรา... ถูกท้าทายถึงที่สุด
โลกต้องการเรา แต่เราไม่รู้จะทำเช่นไรหลังจากที่บีสต์หายไป
นั่นเป็นตอนที่ออริอาน่ากลับมาจากการเดินทางไกล แล้วข้าก็เริ่ม
ได้เข้าไปอยู่ในประวัติศาสตร์อย่างผิดฝักฝ่าย
— DNT |
ออริอาน่ารายงานว่ามีการทำลายล้างของทวยเทพในทุก
วัฒนธรรมทั่วทั้งเวร์แคลส์ท มนุษย์ย่อมไม่อาจเจริญได้เมื่อผู้ที่
ดีเด่นและชาญฉลาดจะคอยติดกับดักไปกับความบ้าคลั่งเลวร้าย
ที่เกิดขึ้นจากความทะยานอยากและการเป็นเทพ เรารู้ว่าอะไรๆ
มันแย่นัก แต่เธอยังมาพร้อมกับทางออกสุดท้าย
เทพผู้ถูกกล่าวร้ายได้กลับมาเดินดินอีกครั้ง เขาเร้นกายในเงา
มืดคอยหลบเลี่ยงผู้คน พยายามซ่อนตัว แต่เธอพบตัวเขา
เขาก็ถือเมล็ดพันธุ์มืดมนนี้อยู่ เมล็ดพันธุ์ที่อาจปลูกบีสต์ให้
เติบใหญ่ขึ้นมาใหม่! เรามีความหวังอยู่พักหนึ่ง แต่ในเมื่อเวลา
ผ่านไปหลายต่อหลายปี เขาหาได้ปลูกเมล็ดพันธุ์แล้วเริ่ม
กระบวนการนี้ขึ้นมาไม่ เราจึงรู้ว่าเขาไม่มีเจตนากลับไปกระทำ
อย่างที่เคยทำไว้แต่โบราณอีกต่อไป เขาหาได้ต้องการช่วยเหลือ
เราเป็นครั้งที่สองไม่ เขาเก็บงำเมล็ดพันธุ์ให้พ้นไปจากมือเขา!
ออริอาน่าเกลี้ยกล่อมผู้เฒ่าทั้งหลาย และพรรคพวกของข้า
มากมาย เธอบอกว่า{เรา}ต้องทำอะไรสักอย่าง {เรา}ต้องชิง
เมล็ดพันธุ์นั้นมา แล้วปลูกให้มันงอกงามเสีย! เราสามารถทำให้
ทวยเทพกลับไปหลับใหลแล้วนำพาแดนอุดมคติได้!
หากเราอดทนทำในสิ่งที่ต้องทำได้จริง...
— DNT |
เจ้าพอเห็นมาแล้วว่าภาคีทำอะไรให้เมล็ดพันธุ์นี้งอกงาม ข้าบอก
ได้จากความมืดมิดในดวงตาเจ้า บรรพบุรุษของข้ามีเวลา
หลายพันปีในการค้นคว้าความรู้ของพวกวาล์ และอารยธรรม
ทั้งหลายที่มาก่อนหน้านั้น เราเข้าอกเข้าใจ "วิธีการ" ในการปลูก
เมล็ดพันธุ์ด้วยวิถีมนุษย์อย่างถี่ถ้วน ในเมื่อเรามิได้มีพลังเทวา
อย่างเทพผู้ถูกกล่าวร้าย วิธีการของเราจึงต้องใช้เนื้อหนัง ศพ
หลายต่อหลายพันคนถูกเข่นฆ่าเป็นอาหารให้เมล็ดพันธุ์นี้
เป็นภูเขาคนตายนั่นเอง นั่นเป็นเพียงก้าวแรกเท่านั้น เราจะ
สร้างบีสต์ขึ้นมาใหม่และสร้างโลกขึ้นมาใหม่ เราย่อมต้องเสี่ยง
สร้างมหาภัยพิบัติขึ้นมาด้วยตนเอง หากเขามีความปฏิปักษ์
ความริษยา หรือความทะยานอยากแม้แต่น้อย มันย่อมต้องมีการ
ราคามหาศาลเป็นแน่ ข้าไม่อาจทำได้ลง เมื่อมีการตัดสินใจ
ลงมาจากเบื้องบนเมื่อหลายปีก่อน ข้ากังวลว่าแผนนี้จะคร่าชีวิต
คนบริสุทธิ์นับพันอย่างเอลวินเนียนที่ข้าผูกพันนัก และยังมีคน
ต้องตายอีกหลายต่อหลายคน แดนอุดมคติจะเกิดขึ้นจากจุด
เริ่มต้นที่น่าสะพรึงเช่นนี้ได้ยังไงเล่า? ข้าจึงหนีออกมา และพา
ทุกคนที่ข้าเกลี้ยกล่อมให้ออกมาด้วยกัน ภาคีจึงตามล่าพวกเรา
นับแต่นั้นมา
— DNT |
เจ้ารู้จักสองคนนั้นรึ? หากเจ้าให้การรับรองกับพวกเขา แค่นั้น
ก็ดีพอสำหรับข้าแล้ว เราต้องการพรรคพวกทุกคนที่หามาได้
— DNT |
เกิดอะไรขึ้น...? เราอยู่ที่ไหนกัน? นี่มัน... เราล้มเหลวรึ? ไม่... เรา
ยังมีชีวิตอยู่ มันยังพอมีเวลาเหลืออยู่! ข้าบาดเจ็บหนัก แต่ข้าจะ
ให้การช่วยเหลือเจ้าจากที่นี่อย่างสุดความสามารถ มันถึงเวลา
แล้วละเพื่อนยาก ได้เวลาเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกันแล้ว
— CedrusCataclysmIntro |
ข้าไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ข้างนอกนั่น แต่เอลวินเนียนไม่ได้
อยู่คนเดียวเป็นแน่ เรามาจัดการเรื่องนี้กันก่อนเถอะ
— CedrusOnCataclysm |
— Cedrus_Greeting_01_01.ogg |
— Cedrus_Greeting_01_02.ogg |
— Cedrus_Greeting_01_03.ogg |
— Cedrus_Greeting_01_04.ogg |
— Cedrus_Greeting_01_05.ogg |
— Cedrus_Greeting_01_06.ogg |
— Cedrus_Greeting_02_01.ogg |
— Cedrus_Greeting_02_02.ogg |
— Cedrus_Greeting_02_03.ogg |
— Cedrus_Greeting_02_04.ogg |
— Cedrus_Greeting_02_05.ogg |
— Cedrus_Greeting_03_01.ogg |
— Cedrus_Greeting_03_02.ogg |
— Cedrus_Greeting_03_03.ogg |
— Cedrus_Greeting_03_04.ogg |
— Cedrus_Greeting_03_05.ogg |
— Cedrus_Farewell_01_01.ogg |
— Cedrus_Farewell_01_02.ogg |
— Cedrus_Farewell_01_03.ogg |
— Cedrus_Farewell_01_04.ogg |
— Cedrus_Farewell_02_01.ogg |
— Cedrus_Farewell_02_02.ogg |
— Cedrus_Farewell_02_03.ogg |
— Cedrus_Farewell_02_04.ogg |
— Cedrus_Farewell_02_05.ogg |
— Cedrus_Farewell_03_01.ogg |
— Cedrus_Farewell_03_02.ogg |
— Cedrus_Farewell_03_03.ogg |
— Cedrus_Farewell_03_04.ogg |
— Cedrus_Farewell_04_01.ogg |
— Cedrus_Farewell_04_02.ogg |
— Cedrus_Farewell_04_03.ogg |
— Cedrus_Farewell_04_04.ogg |
— Cedrus_Farewell_04_05.ogg |
