ตำแหน่งทางการของข้านั้นมีชื่อยืดยาวนัก แต่เจ้าเรียกข้าว่าซาร์คาก็พอ พวกหนุ่มสาวคงจะเอาแต่พร่ำบ่นเรื่องประเพณีที่เข้มงวดของเรา แต่ข้าแก่พอแล้ว ข้าก็เลยไม่ทำยังไงล่ะ!ข้ามีหน้าที่เป็นผู้สั่งสมเรื่องเล่า ผู้สั่งสมเรื่องเล่าคนก่อนเลือกข้ามาสืบทอดตำแหน่งนี้ แทนที่จะเป็น{เด็คคารา}หรือทำหน้าที่อื่น ข้าไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ใกล้การต่อสู้ใดๆ เพราะเรื่องเล่าที่ข้าสั่งสมมานั้นเป็นทรัพยากรที่ล้ำค่าที่สุดของเราเราเข้าอกเข้าใจที่ราบวาสตีรีได้ด้วยคำพูดต่างๆ ที่เล่าขานต่อกันมาตลอดหลายศตวรรษ เรามองเห็นว่าผืนทรายในปัจจุบันนี้่เคยมีสิ่งใดดำรงอยู่มาก่อน รับฟังคำแถลงอันห้าวหาญและการคร่ำครวญแต่กาลก่อน มันคือบทบาทของข้านั่นแล ข้าเป็นหูเป็นตาในทางโลกให้กับอาร์ดูร่า
— ตำแหน่งและฐานะ |
เราจะไปส่งเจ้าที่ทางผ่านผู้ทรยศ ทางนั้นจะทำให้เจ้าขึ้นหน้าผาต่อไปได้
— MysticGoToG2_town |
อา ใช่ {จิงกะห์} ข้าได้ยินว่าเจ้าสนอกสนใจเค็ทนัก หากเราเดินทางไปที่นั่น ข้าอยากให้เจ้าลองช่วยอะไรพวกเราสักหน่อย ตอนที่ข้ายังเล็ก ก่อนที่จะได้ร่ายรำกับแมงป่อง ข้ามีเรื่องเล่าโปรดอยู่อย่างหนึ่ง เป็นเรื่องราววิญญาณที่ร่ายรำในซากปรักหักพังของเค็ท จินน์ตนสุดท้าย บริวารแห่งน้ำตนที่สามที่มีนามว่าแอมนาห์ มันเป็นผู้ที่มีพลังเล็กน้อย น้อยพอที่มนุษย์คนหนึ่งจะเอาชนะมันได้
ข้าหวังมาตลอดว่าเรื่องเล่านี้เป็นเรื่องจริง หวังมาตลอดว่าทุกเรื่องของข้าเป็นเรื่องจริง การจับตัวมันจะเป็นหลักฐานว่าเรื่องเล่าภายในหัวของข้าที่จะส่งต่อไปให้คนรุ่นหลังนั้นไม่ได้เป็นเพียงเรื่องแต่ง ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา ข้าคอยแสวงหาโบราณวัตถุที่กักเก็บสิ่งมีชีวิตเช่นนี้ได้ ข้าคิดว่าขวดนี้น่าจะช่วยได้อยู่ เจ้าช่วยเอาไปจับแอมนาห์ได้ไหม? เจ้าจะทำให้เด็กสาวคนนึงมีความสุขสุดๆ เลยนะ ถึงแม้ตอนนี้เด็กคนนี้จะแก่หงำเหงือกแล้วก็ตาม
— MysticFindDjinn |
มันเป็นหายนะของเรา เจ้าผู้เยาว์เอ๋ย ทะเลทรายเป็นเซ็คเคมาที่โหดร้ายนัก สิ่งที่คร่าชีวิตเจ้าหาใช่ความร้อน ความกระหาย หรือลมยะเยือกในยามราตรีไม่ หายนะแห่งทะเลทรายคือการตัดสายสัมพันธ์ของผู้หนึ่งออกจากผู้อื่นๆทะเลทรายผันแปรอยู่เสมอ หินแต่ละก้อนหาได้มีรูปร่างต่างกันไม่ ผู้ที่หลงทางเพียงชั่วครู่จะไม่มีวันได้พบเจออีก ผู้ที่ล้มตายในกองทรายจะถูกลืมเลือน ร่างของพวกเธอจะสาบสูญใต้ผืนทรายไปตลอดกาลตอนเด็กๆ ข้าเคยฝันร้ายว่ามีชั้นหนึ่งที่อยู่ใต้ผืนทราย... ชั้นที่เต็มไปด้วยกระดูก... ชาวมาราเค็ทหลายต่อหลายรุ่นได้เลือนหายไปจากความทรงจำ... เรากลัวการถูกลืมอยู่ใต้ผืนทรายมากที่สุด ชะตากรรมนี้น่าขนลุกขนพองเสียจนหลายคนไม่กล้าพูดถึง ดังนั้นการสัญญาว่าจะไม่ลืมใครสักคนจึงเป็นการให้ความเคารพสูงที่สุดสำหรับบุตรีแห่งทะเลทรายอย่างพวกเรา
— หายนะแห่งทะเลทราย |
อา ข้าเข้าใจละ เจ้าผู้เยาว์เอ๋ย มันย่อมเป็นเรื่องดีที่เจ้าจะไม่นำจดหมายนี้ไปแสดงให้ดวงตาคู่อื่นได้พบเห็น หากมีคนถามข้าเรื่องเนื้อหาภายในจดหมายนี้ ข้าจะแสร้งทำเป็นจิตเสื่อมขึ้นมาข้าแนะนำให้เจ้า... จัดการจดหมายฉบับนี้... ด้วยการนำไปให้ผู้ที่ไม่อาจอ่านมันได้ เข้าใจที่ข้าพูดนะ?
— แสดงจดหมายสั่งเสียให้กับซาร์คา |
นาซิมา ใช่ นาซิมา! นักรบผู้ยิ่งใหญ่ ทว่ามีตำนานที่ซับซ้อนนัก เธอเกิดมาด้วยดวงตาสีเลือด ถูกทิ้งให้ตายในเนินทรายเพราะตาบอด แต่พวกฟาริดันพบตัวเธอแล้วเลี้ยงจนเติบใหญ่บางคนอาจคิดว่าเธอเป็น{บัลบาลัค} แต่ไม่เลย เธอเป็นนักรบที่น่าทึ่งด้วยตัวของเธอเอง เมื่อเธอได้รับคำสั่งให้บุกโจมตีกลุ่มชนของเธอ เธอจำเสียงของแม่เธอได้ แล้วหันไปเข่นฆ่าพวกฟาริดันผู้เป็นนายของเธอ!เธอเป็นแบบอย่างที่ดีแต่กาลก่อน เป็นนิทานก่อนนอนที่เหมาะกับเด็กๆ จริงๆ
— นาซิมา ผู้มีเนตรที่สอง |
ข้าจะนำเรื่องของเจ้าไปเล่าขาน {จิงกะห์} หากเจ้ากลับมาที่นี่สักวัน เจ้าอาจได้ยินรีสุเล่าแทนข้าก็เป็นได้
— อำลา |
ผู้เยาว์แต่ละคนมันก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ ชาวฟาริดัน ชาวมาราเค็ท มันมีค่าอะไรกับกับหญิงแก่คนนึงเล่า? บางคนอาจหน้านิ่วคิ้วขมวดที่ข้ายอมให้รีสุนั่งฟังเรื่องเล่าขาน แต่ไม่มีใครมาสั่งให้ข้าหุบปากได้หรอก
— รีสุ |
เธอเป็นนักรบที่ป่าเถื่อนก่อนที่จะตาบอดในการศึก ทั้งมีสติ ทั้งเด็ดเดี่ยว สองสิ่งนั้นหาได้หายไปพร้อมกับการมองเห็นของเธอไม่ ข้าไม่สงสัยเลยว่าเธอจะชำนาญพอที่จะต่อสู้แบบตาบอดจนกลับไปอยู่ในกองทัพขึ้นมาได้สักวันหนึ่ง แน่นอน {เด็คคารา}ผู้หนึ่งเคยเป็นคนสำคัญต่อการสังหารหมู่กองพันชาวนิรันดร์ขณะที่จู่โจมในพายุทราย ก็ใช่ว่าจะไม่มีแบบอย่างนี่นา
— แชมบริน |
จงเชื่อมั่นในตัวเธอเถิด {จิงกะห์} ขณะที่เจ้าอยู่ตรงนี้่ เธอเป็นเซ็คเคมาของเจ้า และจะไม่ทำให้เจ้าหลงผิดเป็นแน่
— อะซาล่า |
เรื่องเล่านี้เป็นเรื่องราวที่สตรีผู้เล่าขานของ{อังคะรา}ของเราได้เล่าขานให้กับข้า เช่นเดียวกับที่สตรีผู้เล่าขานคนก่อนหน้าเธอได้เล่าขานให้กับเธอ คำเหล่านี้ไม่มีการเปลี่ยนแปลงนับแต่แรกเริ่มหลายต่อหลายพันปีก่อน เราเป็นกลุ่มชนที่เรียบง่าย เป็นนักล่า เป็นนักพเนจร เราเดินทางจากหุบเขาไปยังหุบเขาเพื่อแสวงหาเนื้อและลูกเบอร์รี่ เราไม่มีวินัยดังที่รู้จักกันในปัจจุบัน แต่มันกำลังจักเปลี่ยนไป ที่ราบสวยงามเหล่านี้กลับเหือดแห้งและสิ้นแสง เป็นช่วงเวลาที่คนรุ่นเหล่านั้นเรียกว่าฤดูหนาวแห่งโลกาน้ำแข็งพันปีนำพาความลำบากยากเข็ญ แต่มันเป็นจุดเริ่มต้นเพียงเท่านั้น ทางทิศใต้ อาห์นผู้เป็นทรราชต่างถิ่นได้สิ้นลง สิ่งมีชีวิตเลวร้ายพวยพุ่งออกมาในความมืดมิดนี้ ราวกับว่ากำเนิดมาจากกระดูก เลือด และเวทมนตร์โสโครก การเอาตัวรอดคือการรวมกลุ่มและสร้างประเพณีเข้มงวดที่จักเป็นประเพณีที่เรารู้จักกันในปัจจุบัน การต่อสู้คือการใช้ชีวิต ความไร้ระเบียบคือความตายในยามที่ยุคนั้นเข้ากาลมืดมนเป็นที่สุด ยามที่ความหวังเป็นเพียงความทรงจำ พี่น้องคู่แฝดเซ็คเคมาโซเลอร์ไรและลันดาราลุกขึ้นมารวมกลุ่มชนที่กระจายตัวกันให้เป็นหนึ่งเป็นคราแรก พวกเธอใช้แก่นแท้แห่งทองและเงิน เปล่งประกายแรงกล้าเสียจนท้องฟ้าสีเทาจำต้องแตกพ่ายสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นหลบหนีภายใต้ผืนทราย ไม่ปรากฏตัวอีกต่อไป แล้วที่ราบสวยงามของเราก็เจิดจ้าไปด้วยป่ามรกตและแม่น้ำไพลิน นำพายุคอันรุ่งเรืองที่สุดสำหรับกลุ่มชนของเรา ช่วงเวลาแห่งการพิชิต ทรัพย์สมบัติ ยอดวีรชน และทวยเทพที่ดำรงต่อไปอีกพันปีแต่แล้วในฤดูหนาวหนึ่ง... ทวยเทพหายไป การูคานผู้ที่เป็นที่รักของเราเป็นองค์สุดท้ายที่สิ้นลง ท่านทนอยู่เป็นเวลาสองเดือนแม้จักอ่อนกำลังเป็นอย่างยิ่ง ท่านให้คำสั่งสุดท้ายอย่างสุดความสามารถ สั่งการให้ยึดประเพณีของเราไว้ แล้วก็เงียบลงพวกเราชาวมาราเค็ทหาได้เศร้าใจไม่ เราหาได้สูญเสียความหวังไม่ เรารู้จักตัวตนของเรา และค่านิยมเหล่านี้ไม่ได้จากเราไปพร้อมกับการจากลาของทวยเทพ เมื่อท้องฟ้ามอดไหม้ เมื่อพวกวาล์ล่มสลาย เมื่อพวกนิรันดร์มุ่งเข้ามาเพื่อตั้งตนเป็นนายเราแล้วก็ล่มสลายไปเช่นกัน เรายังคงยืนยงเราได้ปกป้องที่ราบสวยงามแห่งนี้มา 304 ชั่วคนแล้ว และเราจักปกป้องต่อไปอีก 304 ชั่วคน มันเป็นหน้าที่และสิทธิโดยกำเนิดของเรา
— ประวัติศาสตร์ทุ่งราบวาสตีรี |
ในเมื่อเราไม่มีเวลาว่างอีก 45 ชั่วโมง ข้าว่าข้าเล่าเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ จากการผจญภัยของเซ็คเคมาแห่งเซ็คเคมาออร์บาล่าได้กระมังการผจญภัยครั้งที่สองของเธอเกิดขึ้นสามเดือนก่อนที่เธอจะได้ร่ายรำกับแมงป่อง ตอนนั้นเธอหาได้เป็นเซ็คเคมาไม่ หาได้เป็น{เด็คคารา}เสียด้วยซ้ำ การผจญภัยครั้งแรกของเธอหาได้ถูกเล่าขานไม่ เพราะมีเพียงน้องของเธอเท่านั้นที่รู้เรื่องที่โจรออกล่าหอกของโซเลอร์ไรที่ทำให้สไตรด์วอล์ฟต้องมอดไหม้ ดังนั้นเธอจึงยังไม่เป็นที่รู้จักในตอนนั้นด้วยเหตุนั้น เมื่อแขกวาล์ผู้มีฐานันดรศักดิ์ได้ลบหลู่แม่ของเธอ เธอจึงมิได้ปริปากในตอนแรก เขาเป็นผู้จงรักภักดีต่ออาราคาลี และมุ่งหมายในการทำกิจที่ไม่อาจพรรณนาได้ เมื่อแม่ของออร์บาล่าปฏิเสธเขา เขาได้พูดคำต่ำช้าแล้วจากไปออร์บาล่าไม่อาจทนได้ลง เธอแอบย่องออกมาจากบ้านในกลางค่ำคืน แอบไล่ตามคณะติดตามของผู้มีฐานันดรศักดิ์ผู้นั้นไปตามทางป่าหลายทางที่ไม่คุ้นเคย เธอพบตัวเขากำลังอาบน้ำอยู่ที่ริมแม่น้ำฮาลานี แม่น้ำที่สองของเค็ท ด้วยความแม่นยำ เธอแผลงศรเข้าลำคอเขาด้วยศรเพียงดอกเดียวบัดนั้นคณะติดตามของเขาปรากฏตัวแล้วอธิบายว่าเขาเป็นเพียงจารชนชาวมาราเค็ทที่รับบทบาทหนึ่งเพียงเท่านั้น และทำการลบหลู่เพื่อให้กิตติศัพท์ของเขาแพร่ไปกว้างไกลก่อนที่เขาจะไปถึงด้วยตนเองเขาให้ออร์บาล่าเลือกระหว่างการรับคำตัดสินของที่ราบจากการสังหารตัวแทนสำคัญคนนี้ หรือสวมใส่ชุดของเขาแล้วทำภารกิจของเขาต่อไปด้วยการปลอมตัวเป็นผู้มีฐานันดรศักดิ์แทน เพื่อให้เหล่าเซ็คเคมาสามารถประเมินภัยตามชายแดนระหว่างสองกลุ่มชนได้เธอปลอมตัวต่อไปได้ท่ามกลางสถานการณ์อันตรายและสถานการณ์ขบขันมากมาย แต่การผจญภัยนี้ก็ยังจบด้วยการที่ลิร่า วาล์ ต้องลุกเป็นไฟเช่นกัน
— แปดผจญภัยของออร์บาล่า |
ขอได้กล้านัก แต่มันเป็นเรื่องเล่าขานที่ยาวนานนัก! ข้าไม่มีเวลาว่างห้าวันติดกันในการเล่าเรื่องนี้ ลองถามใหม่หลังจากที่ความขัดแย้งนี้จบลงได้ไหม?
— MysticOnKalandra |
ข้าขอโทษด้วยนะ {จิงกะห์} ข้าเกรงว่าข้าไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะเล่าเรื่องที่ทรมานจิตใจเช่นนั้นในตอนนี้ ข้าต้องใช้เวลาที่เหลืออยู่ในการสอนเรื่องเล่าขานให้กับรีสุ สักวันหนึ่งเธออาจเล่าเรื่องนี้ให้เจ้าฟังก็เป็นได้
— MysticOnKalandraLater |
เรามาถึงแล้ว เจ้าลงจากฝั่งนั้นได้ ทหารยาม! ลดทางลงลงมาสิ!
— MysticTraitorsPassageArrived |
แสดงว่าวิญญาณมืดของเจ้าก็คือผู้ฉกฉวยบารมี เป็นอย่างที่ข้าสงสัยไว้ มีเรื่องเล่ามากมายที่ขัดแย้งกันเกี่ยวกับเหตุที่ทำให้เกิดการกลับมาและการล้มตายของทวยเทพ แต่ทุกเรื่องลือต่างตรงกันว่าเขามีบทบาทที่สำคัญข้าขออ้างถึงการผจญภัยของออร์บาล่า เรื่องเล่าของเธอแต่ละเรื่องต่างจบลงด้วยการที่เมืองเมืองหนึ่งกลายเป็นซาก... แต่เธอยังคงเป็นวีรสตรี และเรายังจดจำเธอด้วยความรักใคร่เพราะเธอมีเจตนาสูงส่ง ในเรื่องเล่านี้มีการพูดเอาไว้ว่าเถาวัลย์ไต่ขึ้นไปยังดวงตะวันเพื่อหาแสงสว่าง มันหาได้ต้องการให้กำแพงทรุดลงไม่มันก็เหมือนกับทะเลทรายแห่งนี้ เราไม่ได้หลอกตัวเองว่ามันเปลี่ยนไปเช่นไร เราเห็นว่ามันเคยเขียวชอุ่ม และสักวันมันจะกลับไปเขียวชอุ่มอีกครั้งหากมีเวลามากพอ การทำลายล้างมักตามมาด้วยการเยียวยาเสมอ บางทีผู้ฉกฉวยบารมีอาจให้อภัยตัวเองได้ในท้ายที่สุดก็เป็นได้
— ผู้ฉกฉวยบารมี |
เราจะรออยู่ที่นี่ {จิงกะห์} แต่รถเข็นการทหารได้เดินทางไปที่ประตูแล้ว เร็วเข้า!
— MysticTraitorsPassageSendoff |
เราส่ง{เด็คคารา}คนหนึ่งไปยังเกาะอ็อกแฮมเพื่อหาเบาะแสเกี่ยวกับพลังมลทิน เธอยืนยันข้อมูลที่วิญญาณมืดของเจ้าได้บอกเราไว้ แถมยังนำเรื่องเล่าขานกลับมาด้วยเหมือนว่าเจ้าจะเหมาะกับหน้าที่ทหารรับจ้างต่อพวกเราเสียจริง เพราะเจ้าได้เป็นทหารรับจ้างในอ็อกแฮมให้กับฟินน์ วีรบุรุษในตำนานของพวกเขาแล้วตำนานเอโซไมต์ใหม่ๆ หาได้ยากในถิ่นนี้ สตรีผู้เล่าขานคนอื่นๆ ต้องอึ้งแน่ๆ เมื่อข้าเล่าว่าฟินน์กอบกู้อ็อกแฮม แถมยังสร้างคฤหาสน์อลังการบนต้นไม้เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยให้กับข้าราชบริภารผู้ภักดีของเขาได้เช่นไรเหลือเชื่อจริงๆ! สร้างปราสาท{ในต้นไม้เนี่ยนะ?} ตลอดชีวิตที่ผ่านมาข้าไม่เคยได้เห็นต้นไม้ที่แข็งแรงเลยสักนิด แต่อ็อกแฮมเต็มไปด้วยลำต้นโบราณที่สูงเฉกเช่นประตูดึกดำบรรพ์เสียเอง! แถมมีป่ามีแม่น้ำลำธารอุดมสมบูรณ์ด้วย! ช่างเป็นดินแดนที่มหัศจรรย์นัก
— MysticOnEzomytes |
การเปลี่ยนแปลง กาลเวลาด้วย
— MysticConversationWithMentorOne |
จริงแท้ และมันยืดเวลาที่เค็ทเสื่อมแสงต่อไปอีกหลายร้อยปี มันกลายเป็นจุดอ่อน เป็นเป้าหมายให้ปล้นให้บุกยึด ปลิดชีพสัตว์ที่ป่วยให้ตายเสียยังดีกว่า
— MysticConversationWithMentorTwo |
เจ้าเล่าเรื่องการูคานอะไรได้อีกไหม?
— MysticConversationWithMentorThree |
เป็นวิญญาณที่ชาวมาราเค็ททุกคนมีร่วมกัน
— MysticConversationWithMentorFour |
ใช่ แต่ตำแหน่งของพวกมันถูกปิดบังไว้ดี
— MysticConversationWithAsalaOne |
สตรีผู้เล่าขานย่อมยอมสละชีวิตเสียดีกว่าสละความลับของตนเอง
— MysticConversationWithAsalaTwo |
{อังคะรา}คนอื่นเรียกเจ้าว่าเป็นพระหัตถ์แห่งอาร์ดูร่า
— MysticConversationWithAsalaThree |
มันมิได้ขึ้นอยู่กับข้า เจ้าผู้เยาว์
— MysticConversationWithAsalaFour |
ดังที่เจ้าควรทำ เว้นแต่จะมีผู้ที่มีความสามารถกว่า
— MysticConversationWithAsalaFive |
แน่นอน เจ้าผู้เยาว์ ยังไงก็มีเรื่องเล่าอื่นเสมอ ใกล้ถึงคืนเดือนมืดแล้ว
— MysticConversationWithRisuOne |
ปกติข้าไม่เล่าเรื่องนั้นในคืนเดือนมืดนะ แต่เปลี่ยนไปหน่อยก็ไม่เป็นไร!
— MysticConversationWithRisuTwo |
ชาวฟาริดันมีเรื่องเล่าขานบ้างไหม?
— MysticConversationWithRisuThree |
ไม่ เขาเป็นใครรึ?
— MysticConversationWithRisuFour |
ดูเป็นไปไม่ค่อยได้นะ ยาพิษเป็นของต่ำที่ไร้เกียรตินัก
— MysticConversationWithRisuFive |
อา...
— MysticConversationWithRisuSix |
ยินดีต้อนรับสู่อังคะราอาร์ดูร่า... โอ้ หืม ข้ารู้ว่า{เจ้า}เป็นใคร ไม่ต้องห่วง... ข้าไม่ถือสาเจ้าหรอก เจ้าผู้เยาว์เอ๋ย แต่เรายังเดินทางไปไหนไม่ได้ในตอนนี้ไฮยีน่าที่โจมตีเรายังก่อกวนเส้นทางค้าขายอยู่เบื้องหน้า เราจึงติดอยู่ที่นี่ในตอนนี้
— แนะนำตัว |
เจ้าขอเดินทางร่วมกับขบวนคาราวานของเรารึ? เรายังเดินทางไปไหนไม่ได้ในตอนนี้ไฮยีน่าที่โจมตีเรายังก่อกวนเส้นทางค้าขายอยู่เบื้องหน้า เราจึงติดอยู่ที่นี่ในตอนนี้
— แนะนำตัว |
{เจ้า}สยบผู้รุกรานงั้นรึ? ไม่ว่าอดีตเจ้าจะเป็นเช่นไร เราต้องการผู้ที่มีทักษะอย่างเจ้านัก ยินดีต้อนรับสู่{อังคะรา}อาร์ดูร่าเจ้าสามารถเดินทางร่วมกับเราแลกกับการให้บริการของเจ้าได้ แล้วเจ้าจะได้รับความเคารพประหนึ่งคนของเราตราบใดที่เจ้ายังอยู่ที่นี่ หากมีใครคิดเห็นเป็นอื่น บอกให้เธอมาพูดกับข้าได้
— คาราวานอาร์ดูร่า |
{เจ้า}สยบผู้รุกรานงั้นรึ? ชะตาส่งคนแปลกหน้ามาได้ถูกเวลา! ยินดีต้อนรับสู่{อังคะรา}อาร์ดูร่าเจ้าสามารถเดินทางร่วมกับเราแลกกับการให้บริการของเจ้าได้ในฐานะ{จิงกะห์}ผู้หนึ่ง แล้วเจ้าจะได้รับความเคารพใกล้เคียงกับคนของเราตราบใดที่เจ้ายังอยู่ที่นี่
— คาราวานอาร์ดูร่า |
อา เจ้าปลดปล่อยบัลบาล่า ผู้ทรยศอย่างงั้นรึ? งั้นมันก็เป็น
หน้าที่เจ้าที่จะไปไถ่บาปให้กับวิญญาณของเธอ ด้วยการให้เธอ
เป็นจินน์ที่ปรึกษาในยามที่เจ้าร่ายรำกับแมงป่อง นี่ไม่ใช่เรื่อง
ง่าย และต้องยึดตามวิถีโบราณ
พูดคุยกับอะซาล่าเสีย บททดสอบดึกดำบรรพ์อยู่ไม่ไกลจากที่นี่
นัก และคาราวานนี้มีหน้าที่ในการพาเจ้าไปส่งที่นั่น
— บททดสอบแห่งเซ็คเคมา |
อา เจ้าปลดปล่อยบัลบาล่า ผู้ทรยศอย่างงั้นรึ? งั้นมันก็เป็นหน้าที่ของเจ้าในการไถ่บาปให้กับวิญญาณของเธอ ด้วยการให้เธอเป็นที่ปรึกษาในยามที่เจ้าร่ายรำกับแมงป่องในยุคปัจจุบันเราให้{เด็คคารา}ที่ใฝ่สูงทำการทดสอบที่ตรงไปตรงมา แต่สำหรับกิจ{นี้} มันต้องยึดตามวิถีโบราณ เจ้าจะได้เผชิญกับบททดสอบที่อันตรายกว่านักพูดคุยกับอะซาล่าเสีย บททดสอบดั้งเดิมอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก และคาราวานนี้มีหน้าที่ในการพาเจ้าไปที่นั่น
อา เจ้าปลดปล่อยบัลบาล่า ผู้ทรยศอย่างงั้นรึ? งั้นมันก็เป็น
หน้าที่เจ้าที่จะไปไถ่บาปให้กับวิญญาณของเธอ ด้วยการให้เธอ
เป็นจินน์ที่ปรึกษาในยามที่เจ้าร่ายรำกับแมงป่อง
ในยุคปัจจุบันเราให้{เด็คคารา}ที่ใฝ่สูงทำการทดสอบที่ตรงไปตรง
มา แต่สำหรับ{กิจนี้} มันต้องยึดตามวิถีโบราณ เจ้าจะได้เผชิญกับ
บททดสอบที่อันตรายกว่านัก
พูดคุยกับอะซาล่าเสีย บททดสอบดั้งเดิมอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก
และคาราวานนี้มีหน้าที่ในการพาเจ้าไปส่งที่นั่น
— บททดสอบแห่งเซ็คเคมา |
ข้าภูมิใจในตัวเจ้านัก เจ้าผู้เยาว์เอ๋ย มีไม่กี่คนที่แข็งแกร่งพอที่จะไถ่บาปให้กับตนเอง อย่าว่าแต่ไถ่บาปให้กับผู้อื่นเลย สักวันเจ้าอาจได้นำ{อังคะรา}ของตัวเองก็เป็นได้
— ZarkaA2AscendancyCompletedSorceress |
นี่เป็นช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงอย่างแท้จริง! เรื่องเล่าขานนี้เป็นเช่นเดิมมาอย่างน้อย 80 ชั่วรุ่นแล้วละ แต่เจ้าได้เปลี่ยนตอนจบไปเสียแล้ว ทะเลทรายนี้มีเมตตาขึ้นเล็กน้อยในวันนี้
— ZarkaA2AscendancyCompleted |
พายุทรายกีดขวาง! เวทมนตร์ชั่วช้าไม่ต่างจากที่กล่าวไว้ในเรื่องเล่าขาน!
— ZarkaA2SandstormSeen |
จามันราควบคุมผืนทรายได้รึ? นี่ไม่ใช่ความสามารถที่เขาเคยมี
ในตอนที่เขามีชีวิตอยู่ มันย่อมเกิดจากพลังมลทินเป็นแน่
เป็นแม้แต่น้อย
มี{บางสิ่ง}ในเรื่องเล่าขานที่ช่วยเอาชนะพลังเช่นนี้ได้ ว่ากันว่า
แตรงาช้างแห่งวาสตีรีสามารถควบคุมสายลมได้ ข้าเชื่อว่าตำแหน่ง
ของแตรนี้ได้หายสาบสูญไปตามกาลเวลา... {แต่}... เรา
อาจสร้างมันขึ้นมาใหม่ก็เป็นได้
เราต้องไล่ตามร่องรอยการผจญภัยสุดท้ายของออร์บาล่า
วีรสตรีผู้ยิ่งใหญ่หาใดเปรียบในหมู่เรา พูดคุยกับอะซาล่าเสีย
เธอรู้จักเรื่องเล่าขานนี้ดี และรู้ว่ามันจะนำเราไปที่แห่งหนใดได้
บ้าง จงบอกเธอว่าจะเริ่มต้นอย่างไร หากเจ้ามีอยากถามอะไร
เพิ่มเติมก็มาถามข้าได้นะ
— สลายมนต์พายุทราย |
อา เขานั่น... จะย่อเรื่องเล่าขานเจ็ดวันยังไงดีเล่า? มันถูกสร้างขึ้นในการผจญภัยครั้งที่แปดของออร์บาล่า เป็นภารกิจสุดท้ายก่อนที่จะได้เป็นเซ็คเคมาแห่งเซ็คเคมา... เธอกุมอำนาจเหนือธาตุทั้งสามไอยราออกศึกของเธอ มาสโตดอนเอ็คบาบ สละงาให้เธอไปสลักและถ่ายทอดพลังสายฟ้า แก่นแท้แห่งวารีเป็นความลับที่เก็บงำไว้ในใจกลางเค็ท... และเพลิงแต่ก่อนกาลต้องชิงมาจากเหล่าผู้ที่เคยนำเพลิงนั้นมายังเวร์แคลส์ทแต่แรกเริ่มเราจะได้พบกับ{พวกมัน}ที่หุบเขาแห่งไททัน ใช่... นี่คือธาตุทั้งสามที่เราต้องการ
— การสร้างเขาขึ้นมาใหม่ |
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราถูกทรายจู่โจม ซาเรช หมอผีน้ำตาสีดำเคย
รบกับชาวมาราเค็ทในถิ่นทะเลทรายแรกเริ่มในยุคนั้น เขาควบคุม
ศพหลายกองทัพและยังควบคุมพายุมหึมาได้อีกด้วย
เมื่อได้ข่าวคราวภัยนี้ ออร์บาล่าจึงออกแสวงหาความชำนาญ
เหนือธาตุทั้งหลาย และในสามถิ่นที่มีพลัง เธอพิสูจน์ให้สายลม
ได้เห็นเป็นที่ประจักษ์ รางวัลของเธอถูกขนานนามว่าเป็น
แตรงาช้างแห่งวาสตีรี
เมื่อเธอสูดอากาศเฮือกใหญ่แล้วเป่าแตร มัน{มีพลังมหาศาล
เสียจน}เต็นท์ทุกหลังในที่ราบถูกพัดจนเปิดโล่ง เจ้าคงนึกออกว่า
พายุทรายของหมอผีนั่นจะเป็นยังไง... เพื่อเป็นการใช้โอกาส
ให้เป็นประโยชน์ เหล่า{อังคะรา}ที่รวมใจเป็นหนึ่งจึงบุกโจมตี
เพื่อกวาดล้างกองทัพอันเดดของซาเรชให้สิ้นซาก
ด้วยผลจากชัยชนะนี้ ออร์บาล่าจะถูกแต่งตั้งเป็นเซ็คเคมา
แห่งเซ็คเคมา และหลังจากที่ปกครองด้วยกำลังและไหวพริบ
มานานหลายปี ภายหลังเธอจึงกลายเป็นราชินีแห่งสายลม
ของเรา เป็นเทพีผู้ยิ่งใหญ่เป็นที่สุดแห่งชาวมาราเค็ท
พระนามเทวาของเธอคือการูคาน ซึ่งแปลว่า 'ผู้มีอำนาจเป็นที่สุด'
โชคร้ายที่เรื่องเล่าขานไม่ได้พูดถึงแตรนี้ต่อไปนับแต่นั้นมา
— เรื่องเล่าขานแห่งเขา |
ทับทิมนี้งดงามทว่าน่าสะพรึงสิ้นดี ข้าอาจคิดไปเองก็เป็นได้ แต่ข้ารู้สึกราวกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่เร้นกายอยู่ข้างในคอยจ้องมองกลับมาหาข้า
— ทับทิมอัคคี |
งานี้คู่ควรกับมาสโตดอนของออร์บาล่าเป็นแน่แท้!
— งาช้างมาสโตดอน |
มีเทพีแห่งน้ำอยู่ใจกลางเค็ทด้วยรึ? ข้าสงสัยนักว่าในอดีตเธอมีบทบาทอะไรบ้าง การสั่งสมเรื่องเล่ามันเป็นหน้าที่ศักดิ์สิทธิ์ของข้า แต่ข้าไม่รู้เรื่องราวอะไรเกี่ยวกับเทพีองค์นี้เลย! ชาวมาราเค็ทอย่างเราลืมเรื่องสำคัญเช่นนี้ไปได้ยังไงกัน?
— แก่นแท้แห่งวารี |
มีเทพีแห่งน้ำอยู่ใจกลางเค็ทด้วยรึ? ฮาลานี! ข้าสงสัยนักว่าในอดีตเธอมีบทบาทอะไรบ้าง การสั่งสมเรื่องเล่ามันเป็นหน้าที่ศักดิ์สิทธิ์ของข้า แต่ข้าไม่รู้เรื่องราวอะไรเกี่ยวกับเทพีองค์นี้เลย!เรื่องเล่าขานบอกว่าฮาลานีเป็นชื่อของแม่น้ำสายที่สองของเค็ท ดังนั้นความจริงคงจะล่องลอยหายไปตามชั่วรุ่นต่างๆ ชาวมาราเค็ทอย่างเราลืมเรื่องสำคัญเช่นนี้ไปได้ยังไงกัน?
— ZarkaA2AcceptsEssenceOfWaterNamed |
ไล่ตามรอยเท้าของออร์บาล่าต่อไป เจ้าผู้เยาว์เอ๋ย เรื่องราวของเธอยังเหลืออีกสองบท
— ZarkaA2TwoMoreThings |
มุ่งต่อไปเถิดเจ้าผู้เยาว์ เราใกล้ถึงจุดจบของเรื่องเล่าขานของออร์บาล่าแล้ว
— ZarkaA2OneMoreThing |
น่าประทับใจนักเจ้าผู้เยาว์เอ๋ย! เรามีทุกอย่างที่จำเป็นต่อการสร้างแตรงาช้างแห่งวาสตีรีขึ้นมาใหม่แล้วมันต้องใช้การสลักสักหน่อย... หืม ทับทิมอัคคีน่าจะอยู่ตรงนี้... ใส่แก่นแท้แห่งวารีด้วยการเคลื่อนที่ที่ถูกต้อง ข้าน่าจะมัดตรงนั้นให้แน่นกว่านี้... ตัดตรงนี้ออก... โอ้! หวังว่ามันจะไม่สำคัญนะ... เอาละ มันเหมือนกับแตรต้นแบบ{พอสมควร}ถ้านิ้วข้าคล่องกว่านี้ก็คงจะทำได้ดีกว่านี้นัก มันจะไม่เรียกสายลมมาทั่วทั้งวาสตีรีหรอก แต่มันจะให้ประโยชน์กับเรานัก นี่ เอามันไปเสีย เจ้าเป็นผู้ที่ไล่ตามการเดินทางของออร์บาล่า เจ้าจึงเป็นคนที่ควรเป่าแตรนี้
— เขาที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ |
เราต้องการงาที่ดีกว่างาทั่วไปในแดนกันดาร เจ้าจะพบงาที่ดีที่สุดได้จากซากของเอ็คบาบ มาสโตดอนที่เคยเป็นไอยราออกศึก ถ้าเจ้าได้เห็นกับตา เจ้าจะรู้เองว่านั่นเป็นซากของมัน
— ZarkaA2MapUIMastodonBadlands |
ว่ากันว่าแก่นแท้แห่งวารีถูกเก็บไว้ในใจกลางเค็ท ถิ่นที่เป็นต้นน้ำของ
สายธารทั้งเจ็ด นครนี้ถูกทรายทับถมไปแล้ว แต่มันย่อมมีวิธีเข้าไป
ในนั้นเป็นแน่ จงแสวงหาสถานพำนักภายในใจกลางอารามทั้งหลายเสีย
— ZarkaA2MapUIKeth |
เราต้องเคารพข้อตกลงแต่โบราณ เจ้าได้รับอนุญาตให้เข้าไปในหุบเขา
แห่งไททันเพื่อทำพิธีอัคคีเพียงเท่านั้น จงค้นหาแท่นผลึกยกพื้นเสีย
เรียกทำพิธี พิสูจน์ตน... แล้วรีบจากไปโดยเร็ว
— ZarkaA2MapUITitanValley |
ในฤดูหนาวแห่งโลกา บททดสอบในการเป็น{เด็คคารา}นั้นเหี้ยมโหด
ไร้เมตตา บททดสอบนี้ถูกเฝ้ามองโดยวาราชตา หนึ่งในเทพีแต่แรกเริ่ม
ของเรา ในห้องหลายห้องที่อยู่ใต้ผืนทราย ทั้งผู้ใฝ่สูงและผู้แนะนำของ
เธอจะได้แสวงเกียรติไปด้วยกัน
— ZarkaA2MapUIAscendancyTrial |
หมู่สตรีผู้เล่าขานยังพูดกันอยู่ว่าเจ้าปฏิเสธเกียรติของหน้าที่เรา หวังว่าการถูกขับไล่จะช่วยให้เจ้ารู้สำนึกได้บ้างหากข้านับวันเวลาให้ดี ข้าคิดว่าเจ้าคงกลับสู่ที่ราบว่าตีรีเร็วไปหน่อย... แต่เหมือนว่าสังขารทำให้ข้าจำฤดูคาดเคลื่อนไป ข้าจะไม่ปริปากหากเจ้าไม่ปริปากนะ เจ้าผู้เยาว์
— ZarkaA2BanishmentGossip |
นักบวชอย่างเจ้าพบได้ยากนัก จงก้าวเดินอย่างระวัง ข้อตกลงประการที่สามยังมีอำนาจเหนือเจ้า... และเจ้านายของเจ้า
— ZarkaA2TheDreamerGossip |
ในฐานะบริวารของนักฝัน ข้อตกลงประการที่สามระบุไว้ชัดเจนว่าคน
อย่างเจ้าห้ามเข้าไปในหุบเขาแห่งไททันเป็นอันขาด... แต่บางที
ความจำเป็นก็มาก่อนประเพณี จงทำเรื่องที่ต้องทำ แล้วอย่า
แพร่งพรายให้ใครรู้เป็นอันขาด
— ZarkaA2TitanValleyForMonkGossip |
อา เดชาร์ นครคนตาย! ในช่วงเวลาที่น่ากังวลเช่นนี้ ผู้คนจะ
เข้าใจผิดว่าศพคืนชีพมีชีวิตที่นั่นก็ไม่แปลกนัก หากการดำรงอยู่
เช่นนั้นเรียกได้ว่าเป็นการมีชีวิตตั้งแต่แรก ไม่เลย ก่อนที่เราจะ
ได้กังวลเกี่ยวกับคนตายที่คืนชีพ เราสร้างหอคอยยอดแหลมไว้
เพื่อส่งกลุ่มชนของเราคืนสู่ฟากฟ้า
ศพทรงเกียรติของเรานอนในที่แจ้ง เริงรมย์ไปกับดวงตะวัน
มิได้เร้นกายไปใต้แผ่นดิน เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาจะถูกชะล้าง
ไปให้เป็นสายลมและเม็ดทรายบนผิวเจ้าในตอนนี้
อีกไม่นานข้าจะได้เดินทางไปยังเดชาร์ด้วยตัวเองแล้ว หากข้า
ฝึกสอนผู้ที่มาแทนข้าได้ ข้ารอได้เสมอ แต่ข้าอยากพบกับ
ความตายขณะที่ข้ายังยืนได้อยู่ แต่ใครจะรู้เล่า? ข้าอาจเป็น
มนุษย์คนแรกที่ชนะการต่อสู้ของข้า แล้วเอาชนะเนคราอาตาใน
การต่อสู้ด้วยจิตวิญญาณก็เป็นได้
ตอนนี้ข้าอาจมีสารรูปไม่ดีนัก แต่ตอนที่ข้ายังสาว ข้าคงเป็นอริ
ตัวฉกาจของเจ้าได้เป็นแน่!
— เดชาร์ |
อา เดชาร์ นครคนตาย! ในช่วงเวลาที่น่ากังวลเช่นนี้ ผู้คนจะ
เข้าใจผิดว่าศพคืนชีพมีชีวิตที่นั่นก็ไม่แปลกนัก หากการดำรงอยู่
เช่นนั้นเรียกได้ว่าเป็นการมีชีวิตตั้งแต่แรก ไม่เลย ก่อนที่เราจะ
ได้กังวลเกี่ยวกับคนตายที่คืนชีพ เราสร้างหอคอยยอดแหลมไว้
เพื่อส่งกลุ่มชนของเราคืนสู่ฟากฟ้า
ศพทรงเกียรติของเรานอนในที่แจ้ง เริงรมย์ไปกับดวงตะวัน
มิได้เร้นกายไปใต้แผ่นดิน เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาจะถูกชะล้าง
ไปให้เป็นสายลมและเม็ดทรายบนผิวเจ้าในตอนนี้
เดชาร์เป็นอนุสรณ์ที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของเรา... ข้าจะเดินทางไปยัง
เดชาร์ด้วยตัวเอง หากข้าฝึกสอนผู้ที่มาแทนข้าได้ คนส่วนใหญ่
รอให้ร่างกายเสื่อมสภาพ แต่ข้าอยากพบกับความตายขณะที่
ข้ายังยืนได้อยู่ แต่ใครจะรู้เล่า? ข้าอาจเป็นมนุษย์คนแรกที่ชนะ
การต่อสู้ของข้า แล้วเอาชนะเนคราอาตาในการต่อสู้ด้วย
จิตวิญญาณก็เป็นได้
ตอนนี้ข้าอาจมีสารรูปไม่ดีนัก แต่ตอนที่ข้ายังสาว ข้าเป็นนักเวท
ที่ทรงพลังอยู่พอตัว
— เดชาร์ |
จามันรา? นั่นเป็นเรื่องเล่าขานที่ข้าไม่ค่อยได้เล่านัก พวก
ฟาริดันก็สร้างปัญหาขึ้นมาในหลายต่อหลายชั่วรุ่นที่พ้นผ่าน
จามันราเป็นความพยายามของพวกเขาในการก่อปัญหาที่เป็น
ผลที่สุดก็ว่าได้ เมื่อกาลนานแต่กาลก่อน เขาแพร่กระจาย
แนวคิดที่อันตรายในหมู่คนจรจัด แล้วพูดคุยกับชาวมาราเค็ท
ราวกับเป็นผู้ที่เท่าเทียมกับเขา
โทษของเขาร้ายแรงจนเหล่าเซ็คเคมาร่วมกันมาเผชิญหน้า
และประณามเขา เรื่องเล่าขานกล่วว่าเขาทึ่งกับความรุ่งโรจน์
ของผู้นำทั้งหลายของเราจนปลิดชีพตัวเองทิ้ง แล้วเลือกที่จะ
สิ้นใจในผืนทรายให้โลกลืมเลือน
ข้ายอมรับว่าเรื่องเล่านี้มีจุดจบที่พิลึกนัก แต่มันก็เล่าต่อกันมา
เช่นนี้ หากเขาฟื้นคืนชีพมาได้ด้วยพลังมลทิน เขาย่อมมี
เป้าหมายในการปองร้ายเราเพียงอย่างเดียวเป็นแน่
— จามันรา |
ข้าขอสารภาพว่าความรู้ของข้าเกี่ยวกับจามันรานั้นเหมือนจะ
แปดเปื้อนไปด้วย... อคติทางประวัติศาสตร์ ข้ามีหน้าที่ตาม
เกียรติในการทำการค้นคว้าให้มากกว่านี้ จึงจะเล่าเรื่องเล่าขาน
ของเขาได้อีก
— จามันรา |
— Zarka_40_01_01.ogg |
— Zarka_40_01_02.ogg |
— Zarka_40_01_03.ogg |
— Zarka_40_02_01.ogg |
— Zarka_40_02_02.ogg |
— Zarka_40_02_03.ogg |
— Zarka_40_03_01.ogg |
— Zarka_40_03_02.ogg |
— Zarka_40_04_01.ogg |
— Zarka_40_04_02.ogg |
— Zarka_40_04_03.ogg |
— Zarka_40_05_01.ogg |
— Zarka_40_05_02.ogg |
— Zarka_40_05_03.ogg |
— Zarka_41_01_01.ogg |
— Zarka_41_01_02.ogg |
— Zarka_41_01_03.ogg |
— Zarka_41_02_01.ogg |
— Zarka_41_02_02.ogg |
— Zarka_41_02_03.ogg |
— Zarka_41_03_01.ogg |
— Zarka_41_03_02.ogg |
— Zarka_41_03_03.ogg |
— Zarka_41_04_01.ogg |
— Zarka_41_04_02.ogg |
— Zarka_41_04_03.ogg |
