มอร์ทิเมอร์: เจ้าทำได้แล้ว รังตัวสวาปามนั่นมีเรื่องราวมากกว่าเดิมนี่! เจ้า สยบมันได้เช่นไรกัน?

Ranger: ข้าเป็นนักล่า พวกมันเป็นเหยื่อ

Huntress: พวกนี้ดูอ่อนแอนัก เหมือนเป็นตัวสำรวจ ตัวอื่นอาจตามมาเป็น ได้

Monk: ด้วยความรอบคอบและระมัดระวัง

Witch: แกก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ

Sorceress: ง่ายๆ พลังข้าเหนือกว่าพลังของพวกมัน

Warrior: ด้วยการจู่โจมที่พวกมันไม่อาจลืมลง

Mercenary: ไม่จำเป็นต้องลงลึกเรื่องการนองเลือดหรอกนะ

มอร์ทิเมอร์: ข้าเข้าใจละ มันเป็นหน้าที่ของข้าที่จะปกป้องพวกพ้องของเรา ให้รอดพ้นจากอสุรกายพวกนี้ และข้าจะทำอย่างเต็มที่ แต่ จัดการปิดทางเข้าของพวกมันต่อไปล่ะ ข้ายิงไม่แม่นเหมือนแต่ ก่อนแล้วข้าขอบคุณเจ้านัก

มอร์ทิเมอร์: ก็นะ... ข้าไม่รู้จะพรรณนาถึงพวกมันได้ยังไง พวกมันแหวกขึ้น มาจากดินอย่างน่ากลัวจนขนหัวลุก! ข้าไม่เคยพบเจออะไร แบบนี้มาก่อน!

Ranger: ข้าไม่เคยเหมือนกัน พวกมันมีหน้าตายังไง?

Huntress: หืม... เล่ามาอีก

Monk: เรื่องนี้มีการพูดไว้ในคำสอนเล่าให้ข้าฟังอีกสิ

Witch: อู้ว พวกมันมีหน้าตายังไง

Sorceress: ดูเป็นลางไม่ดีนัก มันมีรูปลักษณ์เช่นไรกัน

Warrior: พวกมันมีหน้าตาเป็นยังไง?

Mercenary: ดูเหมือนจะเป็นปัญหานะ มีลักษณะยังไงล่ะ?

มอร์ทิเมอร์: เลือดดำ ตาเขียว ปล่อยความมืดไหลออกมาในถิ่นที่สัญจร เหมือนว่าพวกมันจะมาจากยุคสมัยที่จมดินไปเนิ่นนาน แต่... แค่ คาดเดาน่ะ

Monk: กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เหล่าสาวกแห่งท่านนักฝันร่วม ข้อตกลงประการที่สาม...รวมแรงรวมใจต่อต้านศัตรูโบราณที่มีเลือดดำและตาเขียวหากพวกมันกลับมา... ข้าควรต่อต้านพวกมันกระมัง

Sorceress: จริงรึ? หืม... บางทีศัตรูเก่าแก่อาจกลับมาแล้วก็เป็นได้พวกเราชาวมาราเค็ทเคยทำสงครามกับพวกมันในยุคโบราณหากเป็นพวกมันจริง... ข้าจะทำลายพวกมันทุกตัวให้ราบคาบ!ข้าจะขับไล่มันกลับไปสู่ความมืดที่พวกมันจากมา!

มอร์ทิเมอร์: ข้าอยากเรียนรู้เรื่องอสุรกายพวกนี้นัก... เจออะไรก็มาบอกข้า ล่ะ

มอร์ทิเมอร์: เจ้าพบเจอพวกมันแล้วรึ? อะฮ่า! งั้นข้าก็ไม่ได้ตาฝาดไปเอง

Ranger: พวกมันไม่ได้เกิดมาโดยธรรมชาติ แต่ถูก{สร้างขึ้นมา}ด้วยน้ำมือ ใครบางคน

มอร์ทิเมอร์: เราต้องกำราบพวกมันให้ได้ หากเราทำให้พวกมันอยู่ใต้ดินต่อ ไป... พวกมันอาจกลับไปยังถิ่นที่จากมาก็ได้ แต่... ข้าก็ไม่หวัง อะไรขั้นนั้นหรอก

มอร์ทิเมอร์: เจ้าทำดีแก่เรานักนะเพื่อน หากต้องการอะไรก็มาขอความ ช่วยเหลือได้เสมอ พ่อเฒ่ามอร์ทิเมอร์ผู้นี้ยังเป็นผู้นำทางอยู่วัน ยังค่ำ หากข้าช่วยเจ้าได้ ข้าจะช่วยแน่

Ranger: ข้าขอบคุณนะ มอร์ทิเมอร์

Huntress: ข้าจักช่วยเจ้าให้เต็มที่เช่นกัน หากข้าช่วยได้

Monk: ขอให้เส้นทางเจ้าราบรื่นเสมอไป

Witch: ข้าสนใจหมาของแกมากกว่า

Sorceress: สัญญาเจ้าเป็นเกียรติกับข้านัก

Warrior: ข้าจะรับการช่วยเหลือเจ้าเป็นแน่

Mercenary: ใช่ พาข้าไปส่งที่ไหนสักหน่อยก็ดีนะ...

Ranger: ข้าจะลองดูเรื่องนี้ มอร์ทิเมอร์

Huntress: ได้ ข้าจักดูรอยร้าวเหล่านั้น

Monk: ดังที่เจ้าต้องการ

Witch: ได้ ได้ ก็ได้

Sorceress: อย่าได้กลัวไปเลย ผู้เก่าแก่

Warrior: ข้าจะลองดูว่าช่วยเคลียร์เฟลได้ยังไงบ้าง?

Mercenary: ก็ได้ ข้าจะไปจัดการพวกมันให้เจ้าเอง

มอร์ทิเมอร์: ว่าแล้วว่าเจ้าพึ่งพาได้!

มอร์ทิเมอร์: ข้างนอกนั่น... อสุรกายโบราณ... แฝงกายใต้พื้นผิว... คลุมกาย ในความมืดมิด... แล้วพวกมันก็กรูออกมากัดกินวิญญาณคนที่ เพิ่งล่วงลับ!เชื่อข้าสิ ข้าเคยพบเจอพวกมันมาก่อน! คนอื่นๆ คิดว่าข้าเป็น บ้า แต่จำคำข้าไว้ให้ดี... นี่คือเรื่องจริง

Ranger: เหมือนเจ้าพบเจอตัวมุดโคลนมาก่อนนา

Huntress: พวกนี้มิใช่ตัวสวาปามรึ? เจ้าแน่ใจนา?

Monk: อสุรกายใต้พื้นผิว... เจ้าหมายถึง 'ตัวสวาปาม' รึ?

Witch: ก็อาจจะจริง... ไม่ก็เป็นไอ้ 'ตัวสวาปาม' นั่น ถ้าเป็นตัวเดียวกัน แกก็{บ้าไปแล้วละ}

มอร์ทิเมอร์: ไม่ ไม่เลย... แต่... ไอ้เวรนั่นเปิดทางขึ้นไปยังพื้นผิวแล้วแต่... อสุรกายพวกนี้ พวกมันเป็น{อย่างอื่น} มันไม่ใช่ภัยเดียว... แต่เป็นภัย{มากมาย} ข้ากังวลนักว่าเคลียร์เฟลจะเป็นเช่นไร

Ranger: ข้าไม่ยอมให้พวกมันทำลายป่าข้าเป็นอันขาด

Huntress: ข้าทำเช่นใดได้?

Monk: ข้าเข้าใจเหตุที่เจ้าเรียกข้าแล้วแล

Witch: ที่นี่ต้องมีเรื่องอะไรอยู่เสมอใช่ไหม?

Sorceress: ข้าจะลองดูว่าจะทำอะไรได้ไหม...

Warrior: เราทุกข์ระทมไปทั่วสารทิศ

Mercenary: เดี๋ยวข้าจดไว้ละกัน

มอร์ทิเมอร์: เก็บพวกมัน ฝังดินเหนือรอยร้าว เจออะไรก็ฝังดินให้หมด ที่นี่ มีปัญหามามากเกินพอแล้ว!

มอร์ทิเมอร์: ข้าเป็นคนแก่ เคยเห็นเผ่าต่างๆ รบกัน เคยเห็นเธนไล่ฆ่ากัน แต่... ไม่เคยเห็นคนที่ทำกับพวกพ้องแบบนี้

Ranger: ข้าไม่สงสัยเลย เขาเป็นบ้าไปแล้ว

Huntress: มันจริงรึที่เคานต์มิได้โหดร้ายเช่นนี้มาก่อน?

Monk: มันเป็นฤทธิ์ของพลังมลทิน มันย่อมส่งผลต่อจิตใจของเคานต์ เป็นแน่

Witch: พลังครอบงำอย่เสมอ แต่ไม่ใช่ข้าหรอกนะ แค่ไอ้เคานต์นั่น เท่านั้น

Sorceress: {เซ็คเคมา}ย่อมไม่มีวันทำเรื่องแบบนั้นเป็นแน่ เคานต์เสียสติไป แล้ว

มอร์ทิเมอร์: ใช่ เราเคยเรียกเขาว่า "หมาป่า" จากที่เขารักพวกพ้อง บัดนี้ก็ เป็น... 'หมาป่าสาบสาง' ตัดสินใจไร้เหตุผล คิดเรื่องโสมม... ผล ออกมาน่าขยะแขยง

มอร์ทิเมอร์: ขออภัยที่เป็นตาแก่ไร้มารยาทนะ... ข้าชื่อมอร์ทิเมอร์ ข้าเป็น ผู้นำทางในย่านนี้มานานกว่าที่เจ้ามีชีวิตอยู่เสียอีก ตลอดเวลาที่ ผ่านมา สุนัขของข้าได้เห็นอ็อกแฮมทั้งยามศึกและยามสงบ และช่วงเวลาระหว่างนั้น...

Ranger: ข้าเคยเห็นเจ้าบางครั้ง แต่เจ้าอาจไม่เคยเห็นข้ามาก่อนสถานการณ์นี้มันแย่เป็นประวัติกาลของอ็อกแฮมเลยรึ?

Huntress: เจ้าเป็นผู้เฒ่านี่ นี่แย่กว่าที่เจ้าเคยพบเคยเห็นมาก่อนรึ?

Monk: จากที่เจ้าได้เห็น เจ้าคิดว่าสถานการณ์ที่อ็อกแฮมเลวร้ายขนาด ไหนรึ?

Witch: แกมีหมา{ด้วย}! ข้าขอลูบหัวมันได้ไหม?

มอร์ทิเมอร์: เรื่องนี้สาหัสไม่เบา แต่เราจะยืนหยัดยืนยงต่อไป เรายืนยง เสมอมา

มอร์ทิเมอร์: อา ได้ ได้เลย... แต่อย่างที่ข้าพูดถึง ช่วงเวลามืดมนเช่นนี้...

Witch: เวร์แคลส์ทมันมืดมนมาตลอดน่ะเด็กดี! เขี้ยวแกน่าเกรงขามนัก!

มอร์ทิเมอร์: เขาเป็นเด็กดีมากๆ ใช่แล้วละ...

Ranger: ทำไมพวกเจ้าถึงโดดเดี่ยวล่ะ?

Huntress: เผ่าอื่นๆ ของเจ้าอยู่แห่งหนใด? พวกเขาควรช่วยเจ้ามิใช่รึ?

Monk: เจ้าไม่อาจขอความช่วยเหลือจากพันธมิตรได้เลยรึ?

Witch: พวกเธนของแกควรจัดการเรื่องพวกนี้ไม่ใช่รึไง?

Sorceress: ข้าพอรู้จักเรื่องเอโซเมียร์อยู่เล็กน้อย เธนของพวกเจ้าอยู่ไหน กัน? พวกเขามีหน้าที่ช่วยเหลือเจ้ามิใช่รึ?

Warrior: ทำไมพวกเธนไม่มาช่วยเราเล่า?

Mercenary: เหมือนว่าเจ้าควรเรียกพันธมิตรมานะ

มอร์ทิเมอร์: เรื่องแรกๆ ที่เคานต์จีโอนอร์ทำในยามที่เขาสิ้นสติคือการ ทำลายความสัมพันธ์อันดีระหว่างเรากับพวกเธน เขาลบหลู่ พวกเขาแล้วยุติการเชื่อมต่อกันเพราะหวาดระแวงว่าพวกเธน ต้องการสมคบคิดเพื่อล้มล้างเขา

Ranger: สัมพันธไมตรีมีค่านัก

Huntress: เลวร้ายนัก มันทำให้เจ้าอยู่เดียวดาย

Monk: ความบ้าคลั่งก็เป็นเช่นนี้แล

Witch: ต้องยอมรับเลยนะ แผนมันดีจริงๆ

Sorceress: แน่นอน เรื่องแบบนี้เป็นมาทุกยุคสมัย

Warrior: สัมพันธไมตรีของกลุ่มชนเราถูกบั่นทอนอย่างป่าเถื่อน

Mercenary: เขาคงเข้ากับที่บ้านข้าได้ดีเลยละ

มอร์ทิเมอร์: ความสัมพันธ์นั้นสำคัญมาก! มันสร้างขึ้นมาจากเลือดและ กระดูกของทุกผู้ทุกคนที่ต่อสู้เพื่อเอโซเมียร์! มันไม่ต่างอะไรกับ การถ่มน้ำลายรดคนที่ถวายชีวิตเพื่อแผ่นดินนี้เลยสักนิด!