ฮิลด้า: เยี่ยมยอด ระวังตัวเถิด... เขามันถึกทนนัก

ฮิลด้า: มีสัตว์ร้ายหนึ่งที่ข้ามิอาจสยบได้ มันเป็ยเยติที่เร้นกายในถ้ำของ ภูเขาครีอาร์เจ้านี่ช่างน่ากลัวเกรงยิ่งนัก!หลายต่อหลายคนอ้างว่าเคยพบเจอเขามาก่อน ทว่ามิใช่เจอ จากที่ใกล้...แต่มีเรื่องหนึ่งที่แน่นอนนัก เจ้าจักได้ยินเสียงเขา! โอ้ เป็นเสียง หอนท่ามกลางสายลมยะเยือกเย็นตามหาเขา ปราบเขา แล้วเอางาของเขามาให้ข้าข้าจักตอบแทนให้คุ้มค่าเป็นแน่!

ฮิลด้า: สวัสดี ข้าชื่อฮิลด้าออกร่อนเร่ไปในโลกมาพักใหญ่ ออกล่าสัตว์ร้ายไปหลายต่อหลายรูปแบบ...พอข้ากลับภูเขาครีอาร์... มันก็เละเทะไปหมด!เผ่าข้าหลีกหนีมาจากภูมิภาคนี้ มีใครบางคนเล่นงานพวกเขา ข้าเดาได้ว่าผู้ใดไลธาร่า นักล่ามือฉมังจากเผ่าเพื่อนบ้าน เธอผู้นี้สิ้นสติไปแล้วเธอกับผู้ติดตามของเธอขับไล่กลุ่มชนของข้า แล้วเธอก็แว้งกัด พรรคพวกเธอเองข้าอยากเล่นงานเธอด้วยตัวเอง แต่เธอทรงพลังนักหากเจ้าจักขึ้นเขานั่นไป เจ้าย่อมต้องรับมือกับเธอแน่......ทว่าข้ามีอีกเรื่องที่ต้องขอร้องเจ้าหน่อย

ฮิลด้า: สวัสดี สหายชาวเขา ข้าชื่อฮิลด้าออกร่อนเร่ไปในโลกมาพักใหญ่ ออกล่าสัตว์ร้ายไปหลายต่อหลายรูปแบบ...พอข้ากลับภูเขาครีอาร์... มันก็เละเทะไปหมด!เผ่าข้าหลีกหนีมาจากภูมิภาคนี้ มีใครบางคนเล่นงานพวกเขา ข้าเดาได้ว่าผู้ใดไลธาร่า นักล่ามือฉมังจากเผ่าเพื่อนบ้าน เธอผู้นี้สิ้นสติไปแล้วเธอกับผู้ติดตามของเธอขับไล่กลุ่มชนของข้า แล้วเธอก็แว้งกัด พรรคพวกเธอเองข้าอยากเล่นงานเธอด้วยตัวเอง แต่เธอทรงพลังนักหากเจ้าจักขึ้นเขานั่นไป เจ้าย่อมต้องรับมือกับเธอแน่......ทว่าข้ามีอีกเรื่องที่ต้องขอร้องเจ้าหน่อย

ฮิลด้า: ได้เลย เจ้าจุ้นจ้านนี่! ให้ข้าพูดตรงไปตรงมาแล้วกันข้าเป็นนักล่า ข้าวิ่งตามป่าเขา วิ่งตามท้องทุ่ง สะกดรอยสัตว์ มาตั้งมากมายทว่าข้ามิเคยได้ยินเสียงใดรึเห็นแสงใดนำทางใข้าแม้แต่น้อยมีเพียงข้าคนเดียวเสมอมาพระวิญญาณเงียบงันในยามที่น้องชายข้าหิวโหยมันมิได้ส่องแสงในราตรียามที่แม่ที่เจ็บป่วยของข้าพลัดหลงใน ป่าเขาแม้นมันมีจริง มันจักให้ประโยชน์อะไรในโลกที่เต็มไปด้วยความ ทุกข์ทรมาน?ไร้ค่าสิ้นดี!

ฮิลด้า: เจ้าไปต่อแล้วรึ? ก็ดี ข้าก็ควรไปเช่นกันขอให้โชคดีกับ เอ่อ โอริ โอริเอทอะไรพวกนั้นหากเจ้าเผลอระเบิดตนเองอีก ลองหนีมาทางนี้ดูก็แล้วกัน!

ฮิลด้า: ข้าว่า 'พระวิญญาณ' นี่ไร้สาระทั้งเพ ข้ามิมีอะไรพูดเกี่ยวกับมัน

ฮิลด้า: อย่าได้เอาเรื่องไร้สาระพรรค์นั้นมาถามข้าเลยเพื่อน ข้าเกรงว่า เจ้าจักไม่ยินดีกับคำพูดข้าเป็นแน่...

ฮิลด้า: มีชาววาล์ที่มีชีวิตอยู่ในภูเขาครีอาร์ด้วยรึ? โอ้โฮ เหลือเชื่อนัก มันเป็นจริงดังเรื่องเล่านี่มิใช่นิทานกล่อมเด็กที่ผู้เฒ่าเล่าให้ฟัง แต่เป็นเส้นด้ายที่เราถัก ในยามที่กลางวันสั้นนักเมื่อหลายต่อหลายชั่วรุ่นก่อน มีชาววาล์ผู้หนึ่งนามว่าอูรูมอที เข้าหาเราแล้วต้องการ 'ซื้อ' ภูเขาแห่งหนึ่งจากชาวแอสเมรีใครเขาซื้อภูเขากันได้เล่า! เหลวไหลทั้งเพ! มันมีอยู่ในธรรมชาติ แล้ว!เราจึงให้เขาผ่านทาง ชาววาล์มากมายเดินเท้าขึ้นไปบนนั้น พยายามจับภูเขาครีอาร์พวกเขาวุ่นอยู่เป็นแน่ เพราะในท้ายที่สุด พวกเขากลับเงียบงันเราคิดว่าพวกเขาสิ้นชีพไปบนนั้น เพราะพยายาม 'ซื้อ' ภูเขาจาก ฟากฟ้า!พวกเขาอาจพยายามทำข้อตกลงก็เป็นได้ ทว่าทำข้อตกลงกับ พรอสเพโรเสียเอง... อึ้ก เขาย่อมพร้อมยอมขายภูเขาลูกหนึ่ง ให้เป็นแน่

ฮิลด้า: ข้าออกล่าเยตินั่นมาในฤดูที่ควรมาตั้งห้าปีดีดักแล้วโอ้ เขาน่ะเจ้าเล่ห์ ข้าตามเสียงหอนของมัน แต่ข้าว่าเขารู้ดีข้าว่าเขา... มี{สัมผัส}เขาย่อมขนหัวลุกเป็นแน่ในยามที่ข้าสะกดรอยเขาอยู่แต่เขาไม่อาจสัมผัสในยามที่เจ้าเข้าใกล้เป็นแน่ เขามิรู้จักกลิ่น เจ้า!

ฮิลด้า: ดูเจ้าสิ! ล่าได้เก่งนักโอ้ มันจักเข้ากับชิ้นส่วนของสัตว์ที่ข้าสะสมไว้เป็นแน่ ข้าขอบใจ เจ้านักคราวหน้าคราวหลังเราอาจได้ร่วมงานกันอีกครา

ฮิลด้า: แน่นอน! ข้ามิเคยกังขาในตัวเจ้าเลย ชาวเขาโอ้ มันจักเข้ากับชิ้นส่วนของสัตว์ที่ข้าสะสมไว้เป็นแน่ ข้าขอบใจ เจ้านักคราวหน้าคราวหลังเราอาจได้ร่วมงานกันอีกครา